Aan tafel met Mama

Jamie

Vandaag is mijn allereerste gast aanwezig in de podcast. Want het leek me leuk om te starten bij mijn eigen roots. Want ja, je kunt op zoek gaan naar verhalen en ervaringen omtrent smaak en emotie. Maar ik wil heel graag dichtbij het vuur beginnen. En daarom is niemand minder dan mijn eigen moedertje aanwezig in de podcast. Welkom mama. Leuk dat je er bent! Dankjewel Jamie. Heb je er zin in?

Patricia

Ja, maar ik vind het wel heel spannend.

Jamie

Nou, ja, dan kunnen we elkaar de hand schudden. (Ze lachen samen) Ja, ik heb er heel veel zin in. En om te starten met de podcast: Ik heb je gevraagd om een voorwerp mee te nemen waar jij herinneringen aan hebt, omtrent smaak en eten. Dus ik ben heel erg benieuwd wat je hebt meegenomen. Het zit verpakt in een theedoek zodat ik het nog niet kon zien (Jamie lacht).

Patricia

Nou, ik heb pannenkoekenmix meegebracht. En dat heb ik meegebracht omdat, toen ik jong was, was ik vaak ziek. Ik had slechte weerstand. En dan bakte mijn moeder pannenkoeken voor mij. En of dat nou 10 uur s avonds was, dat maakte haar niets uit. Dan ging zij voor mij pannenkoeken bakken. En ik knapte daar van op. En daar heb ik gewoon hele goede herinneringen aan. Enerzijds omdat mijn moeder dat voor mij wilde doen. En uhm, ja ik had schijnbaar die bodem nodig om goed te kunnen aarden ofzo. Ik denk dat het zoiets moet zijn geweest. En toevallig kregen wij deze week, dit toegestuurd door Vreugdenhil. Dat is een melkverwerker waar wij onze koeien elk aan leveren. En die hebben binnenkort een online ledenvergadering. En toen kregen wij een pakketje toegestuurd met pannenkoekenmix en een garde en een beslagkom. En ja, dus dat kwam toevallig heel mooi uit.

Jamie

Oh ja, en om even wat context te plaatsen. We zijn vandaag, de podcast wordt opgenomen op de boerderij. Op de melkveehouderij van mijn stiefvader en mijn moeder. Dus ja, even om het te plaatsen in de context. Het is een heel mooi bruin, echt een molenaars pannenkoekenmix. Dus ja, ja, wel mooi om het op deze manier te beginnen. Volkoren tarwe, tarwebloem en boekweit meel. Echt oud-Hollandsche pannenkoekenmix. En om daar op verder te gaan. De pannenkoekenmix is eigenlijk daar al onderdeel van. Maar welke rol denk je dat eten in jouw leven heeft gespeeld?

 

Patricia

Ja, wel een grote rol. Toen ik klein was at ik bijna niets. Ik kon niet eten. Ik kreeg het niet weg. En mijn moeder werd daar helemaal wanhopig van. Ja, daar kan ik mij iets bij voorstellen. Ja, en dan, ze bleef altijd wel geduldig. Maar af en toe dan kon ze er niet meer tegen en dan zei ze: oeh meiske, dadelijk pak ik een stokje en dan duw ik het zo! Dus, ik snap het wel. Ik wilde niet eten en ik was denk ik ook wel onder mijn gewicht. Ik ben van mijn 4 tot mijn 8 ziek geweest. En dat heeft geresulteerd in een acute blinde darm en acute buikvliesontsteking waarbij ik ook op sterven heb gelegen. En na de operatie, dus na dat ziekbed, toen begon ik te eten en toen begon ik aan te sterken. En toen kwam het eigenlijk goed. Maar ik heb altijd wel een  haat-liefde verhouding gehad met eten.

Jamie

Bijzonder dan toch, dat je een dochter hebt verwekt die wel helemaal verslingerd is aan eten. Misschien zelfs dat een beetje in probeert te halen soms.

Patricia

Ze lacht. Nou, daar ben ik ook heel dankbaar voor. Daar ben ik altijd heel blij om geweest. Dat die cirkel doorbroken is. Ze lachen.

Jamie

Ja precies! En, ik vraag me dan ook af: hoe aten jullie thuis? Oma die kookte neem ik aan?

Patricia

Nou ja, je moet wel zien, het was in een heel ander tijdperk. Ik ben van 1996 en toen was er ja… Toen lag de kast niet vol met snoep en de koelkast lag niet vol met eten. Het was gewoon aardappelen, vlees, groenten. En mijn moeder had altijd een trend. Zo heeft ze jarenlang, of ja, in mijn beleving jarenlang een kerriepoeder gehad. Dus aten we alles, met kerrie. Oh als ik iets gekookt heb waar kerrie in zit dan zeg jij ook altijd ‘’oh wat heb je toch gemaakt?’ En meestal vind je het niet zo super lekker ruiken (ze lachen). Nee, dat is wel een hele penetrante, doordringende geur. En ja, de gehaktballen waren met kerrie, en ja alles. Heel modern voor die tijd. Ja nu wordt kurkuma gebruikt en mijn moeder was haar tijd waarschijnlijk al ver vooruit. Jamie lacht. De moderne vrouw. En altijd sla, elke dag. Elke dag. 

Jamie

Waren er ook feestelijke momenten ofzo dat het dan net iets extras was?

Patricia

Ja, met Sinterklaas dan kregen we altijd een gebakje. Maar dat bleef meestal onaangeroerd staan, want wij stonden stijf van de spanning. Dus ja, een gebakje met Sinterklaas. Nou, wat voor ons echt feest was. Een keer in de zoveel tijd haalde we bij de Chinees een portie nasi, en daar aten we dan met z’n allen van. (Patricia lacht) En toen ik klein was toen at ik nog niet veel dus mijn broer was blij. Maar toen werd ik ouder en toen begon ik meer te eten en dan was hij echt ronduit chagrijnig, want dan had hij minder. (Ze lachen). Ja, en nu komen de herinneringen wel boven. Op zaterdagavond dan zaten we lekker in ons pyjamaatje voor de televisie en dan kregen we iets lekkers. En dat waren ook fases. Dus, dat was een hele tijd tonijn in groente-tomatensaus en dan werd het een sateetje, en zo… Ja, we werden wel regelmatig verwend met iets lekkers.

 

Jamie

Ik kan me ook nog iets herinneren over een zak chips en een fles cola per persoon.

Patricia

Ja, of dat nou kwam omdat we niet veel geld hadden of omdat het meer om de gezondheid ging, maar wij stonden op rantsoen. Wij kregen ieder een fles cola en een zak chips. En wanneer kreeg je die dan? Als mijn moeder boodschappen ging doen. En dan moesten we daar de hele week mee doen. En daar mocht je dan zo lang of zo kort over doen als je zelf wilde. En mijn broer die at die zak chips meteen leeg en dronk zijn cola op. En ik was heel zuinig, ik deed daar heel de week mee. En dan kwam mijn broer zeuren van ‘ah, geef mij nog’ Nee, jij hebt het al op, en dit is van mij! Ja, dat is wel een goede leerschool. Ja, hoe oud zal ik zijn geweest? Ik denk een jaar of 6-7, zoiets. Ik zal niet veel ouder zijn geweest.

Jamie

Ik kan me er iets bij indenken. Ik kan me er een beeld bij vormen. Ik vroeg me ook af, heb je een aversie tegen bepaalde geuren, smaken of structuren van voedingsmiddelen of dranken?

Patricia

Nu ik ouder ben, niet zo. Maar toen ik jonger was wel. Toen ik jong was vond ik het heel lastig om brood te eten, met name korstjes. Dat ben ik later wel gaan waarderen. En het enige waar ik echt niet tegen kan is zalm en daar wordt ik ook echt ziek van. Ja, ja! (zegt Jamie beamend).En dat schijnt te komen omdat gekweekte zalm wordt gevoerd met, ja in de korrels schijnt antibiotica te zitten. Ik heb heel veel antibiotica geslikt in mijn jeugd en daar reageer ik heel heftig op. Dus daar wordt ik echt heel ziek van en dat eet ik ook niet meer. Dat probeer ik niet meer uit. Nee, precies! We hebben dat nog wel eens een paar keer in een restaurant van ja, maar het zou nu wel goede kwaliteit zijn. Of het nu wilde zalm is of het dan misschien wel… Maar better safe then sorry tegenwoordig. En dat gaat bij mij heel ver. Wants zelfs als het in de winkel in de verpakking zit, dan wordt ik er ziek van. Dus mijn lichaam geeft dat wel heel goed en duidelijk aan.

Jamie

Nee, precies. We hebben het al gehad over goede herinneringen van smaak uit je jeugd. Maar is er een bijzondere smaakbeleving die zoveel indruk op je heeft gemaakt dat het is bijgebleven?

Patricia

Bedoel je dan in mijn jeugd?

Jamie

Mag in de volledige tijdspanne van je leven.

Patricia

Ja, wij zijn een paar keer op culinair trapje geweest. Ja, dat was heel leuk. Toen hebben we samen gegeten bij Pure-C dat was heel bijzonder. En toen ik 50 ben geworden heb jij mij getrakteerd op een lunch bij Beluga in Maastricht. Ja, dat blijft mij heel erg bij. Die momenten, dus of dat nu door de smaken of door het gezelschap of heel de ambiance komt. Dat blijft mij wel bij. En ik kan me nog wel herinneren, mijn schoonmoeder had kip in de hoed gemaakt en Glenn en jij die waren de hele dag bij opa en oma geweest. En papa en ik, wij gingen samen fietsen. Ja, de hele dag gefietst en toen kwamen wij terug en toen kregen wij die kip in de hoed. En tot de dag van vandaag maak ik die ook zelf want dat was zo lekker, zo iets lekkers had ik nog nooit gehad. Ja, ik maak hem ook nog steeds. Een beetje een recept wat zo van schoonmoeder, op moeder, op dochter is overgedragen. Ja, Die combinatie van hartig en zoet met bladerdeeg.

Jamie

Ja, want kip in de ‘’hoed’’, maar ja je kunt het ook kip ‘’in the hood’’ noemen. Chicken in the hood. Is een soort hartige taart met bladerdeeg, met kip, room, stemgember. En ook met kerrie, dat zit er in. Veel kerrie! Dat was je vergeten denk ik. En kersen! Dus een bijzondere combinatie wel van room kersen, kip en bladerdeeg.

Patricia

En ketjap, ketjap en sambal.

Jamie

Ja, ketjap laat ik zelf meestal weg.

Patricia

Oh, okay. Ja, oorspronkelijk moet het met een zakje kerriemix van Knorr, maar dat is zo ongezond!

Jamie

Ja, want het is een Allerhande receptje, dus als je het wil opzoeken dan kan je het daar vinden. En pakjes en zakjes was naar mijn idee ook niet iets waar jij zelf veel mee kookte.

Patricia

Nee, ik ben wel echt van verse producten en kruiden. Dus voor mij meestal geen instant-producten.

Jamie

Nee, of het moet eh, we hebben wel eens van die TexMex producten.

Patricia

Ja… Maar dat is anders! (Ze lachen in koor). 

Jamie

Oh ja! En om even terug te gaan naar onze dinertjes. Ons eerste echte sterrenrestaurant-diner was bij Pure-C. En ik vind dat nogsteeds heel hilarisch als ik daar aan terugdenk. Ik heb er ook ene blogpost over geschreven. Want, nouja, ik was afgestudeerd. Bloed, zweet en tranen gestopt in de studie, Food Innovation. En, ja ik mocht van jou iets uitkiezen, een cadeau. Jij wilde mij op iets trakteren vanwege de bijzondere aangelegenheid. En volgens mij was er destijds een serie op televisie met jonge chefs. De nieuwe garde heette dat volgens mij. En toen zagen we daar de chef van Pure-C staan. Excuse me dat ik nu de naam niet uit mijn hoofd weet. Maar in ieder geval onder leiding van Sergio Herman. En ja, dat trok ons wel. En ja, toen had jij het idee, nou laten we er dan een culinair weekeind van maken.

Patricia

En dan echt van Macdonalds, appeltaart en een sterrendiner.

Jamie

Nou, dat Macdonalds diner is er nooit van gekomen. Het werd wel vaak benoemd maar daar zijn we helemaal niet heen geweest.

Patricia

Ja, ik heb wel, want jij had het er over, het lekkerste wat ik ook heb gehad of wat mij is bijgebleven en dat was die Mexicaanse hamburger.

Jamie

Oh ja! Ja, daar heb jij het nog regelmatig over. We zijn in datzelfde weekeind, zijn we, waar was dat? In Zierikzee? Nee, niet in Zierikzee toch? Ja, dit is echt heel erg. Ja nouja, ons brein heeft soms wat gaten. Dat zit in de familie. (Ze lachen.) Maar was dat niet Vlissingen?

Patricia

Ja, Vlissingen! Het was heel erg slecht weer en het was koud, en wind.

Jamie

Ja, en we waren daar ook in een heel mooi winkeltje waar ik ontzettend lang heb gedaan om allerlei bordjes uit te zoeken. Want ik wilde graag de allermeest perfecte bordjes uit zoeken. Als cadeautje had ik die gekregen. En omdat dat zo ontzettend lang duurde (zegt ze lachend), zei jij op een gegeven moment tegen mij: nou laten we eens even lekker wat gaat lunchen. Toen zijn we op het terras gaan zitten,  dan kon ik er nog even over nadenken. En die lieve mevrouw van de winkel was ook zo ontzettend geduldig met mij. Ja, dat was wel een schatje. En toen zijn we op het terras gaan zitten en daar hebben we inderdaad een hamburger gegeten. En die Mexicaanse hamburger die is nog steeds bijgebleven. En het meest hilarische was dat die bordjes gewoon in Eindhoven te koop waren. Ja, ja, de bordjes waren van Harm & Elke. We hebben hartstikke ons best gedaan om die bordjes van Vlissingen veilig, zeg maar allemaal heel - want het is keramiek - en wij waren ook nog met de fiets en met de pond, om dat heel terug naar ons Bed & Breakfast bij de Morellenput te krijgen. En daarna, moest het ook nog terug naar Someren toe. En toen kwam ik er daarna achter - van nou ik dacht, ik zal dat eens op zoeken dat ontwerpersduo Harm & Elke. Ja, en toen bleken ze toch potverdorie gewoon in Eindhoven te zitten. Maar achteraf begreep ik ook dat je daar niet altijd zomaar binnen kunt lopen om zo uitgebreid die bordjes uit te zoeken, dus misschien had het allemaal toch zo moeten zijn.

 

Jamie

En diezelfde dag dat we die hamburgers zijn gaan eten, zouden we s avonds gaan dineren bij Pure-C. Wij hadden ons helemaal opgedoft en de dame van ons Bed & Breakfast die had ons verteld dat het ongeveer 20 minuten fietsen was. Ja, zegt Patricia instemmend. Ik weet het niet meer helemaal en ja, natuurlijk hadden we Google Maps. Daarmee zijn we daar ook naartoe gefietst. Want anders hadden we de weg nooit gevonden. Maar het bleek uiteindelijk ongeveer 40 minuten te zijn dat we er over hebben gefietst. Met onze hoge hakken, door de duinen, met echt, nou wel windkracht 8 zo voelde het.

Patricia

Ja. Oh, dat was erg…

Jamie

En, ja de reden dat dat voor wat spanning zorgde was dat wij vantevoren hadden begrepen dat als je een reservering maakt bij het restaurant dan moet je een aanbetaling doen voor je tafeltje. En als je 15 minuten te laat bent, vanaf dat moment dan zou je tafeltje gewoon vergeven kunnen zijn. Dus ja, wij hadden wel een beetje uh stress. Van hallo, dadelijk dan zijn we te laat. Nouja, kwamen wij daar eindelijk aan, al helemaal bezweet. En toen kwamen we er achter dat wij aan de achterkant van dat restaurant hotel stonden. Maar dat hotel was in verbouwing. Dus punt 1 was het echt een compleet retro, naar onze mening een soort vervallen restaurant, zo zag het er uit. Helemaal niet wat wij in gedachten hadden bij zo’n chic restaurant. Maar ze waren dus in verbouwing om dat allemaal mooi trendy te gaan maken. En wij stonden aan de verkeerde kant van dat restaurant. Dus wij moesten eerst met onze fiets, op onze hoge hakken van een stoort kiezelberg af om aan de andere kant, aan de ingang het restaurant te komen. En nouja, achteraf heb ik begrepen van jou, dat jij echt, ja jij wilde dit echt dé dag voor mij maken, dé ervaring. En ja, jij was helemaal worked up. Van ‘’ Ja, Godverdomme wat een onzin, en we gaan wel gewoon naar de Macdonalds toe. Want ja dit is toch niet normaal!’’ Patricia lacht. Wij kwamen daar aan en we kregen ons tafeltje. En ik zei tegen die mensen: ‘’Excuseer ons, maar mijn moeder die gaat even zich opfrissen op de toilet.’’ Ik dacht die moet ik eventjes, even rustig, even kalmeren. (Ze lachen) En ja, dat was uiteindelijk een super fijn idee. Maar ja, ik weet niet of jij hetzelfde gevoel hebt gehad, maar ik had toch wel een beetje het idee dat die mensen van het restaurant lachemannetjes met ons hadden. Zo van, die twee dames uit de Provincie…

Patricia

Ja, met ons Brabantse accent. Ja! (Ze lachen)

Jamie

Ja, toch wel wat wij dachten, een beetje de Posh people. En aan het einde van dat diner vroegen ze ons nog: ‘’Lusten jullie een kopje koffie of een kopje thee?’’ Dus we waren zo een beetje aan het dubben. Uiteindelijk was ik heel blij dat ik ja had gezegd want we kregen er een prachtig friandise-bord bij, waarvan echt alles eetbaar was behalve een steentje. Een soort van strand ehm… Een soort stilleven achtig. Ja, ja precies! Met een zeester, ja vanalles. Als je dat wil zien, kun je dat terugzien in een van de posts die ik geschreven heb op mijn andere site Tales of Pastry. Ik zal nog een linkje plaatsen, dan kun je daar eventueel nog alle gerechtjes zien die we gegeten hadden. En ik was aan het einde ook even naar de toilet geweest. En ik kwam terug en daar stond jij echt heel hard te lachen en jij kwam echt niet maar bij! Want jij stond bij de rekening. En we hadden een soort van wedje gelegd, van nou, hoe duur zou zo’n kopje koffie of thee dan wel niet zijn? Ja, wat zou het zijn? En toen bleek inderdaad dat we iets van ja, tien euro ofzo voor een kop koffie of thee.

Patricia

Ja, klopt, €12,50!

Jamie

Ja precies, we kwamen niet meer bij. Ja, €12,50 voor de kruidenthee... En uhm ja, en dat is natuurlijk gewoon hoe de dingen gaan in een sterrenrestaurant en je krijgt de prachtige ervaring erbij en het mooie friandise-bordje.

Patricia

Oh, maar die cocktails! Oh, die waren echt goed. Ja, daar hadden we van te voren helemaal naar uit gekeken de cocktails. Alcoholvrij.

Jamie

Uiteindelijk bleken de mocktails inderdaad gewoon nog veel lekkerder te zijn dan de cocktails. Maar dat kan misschien ook komen omdat ik niet zo van de hele pittige sterke drank ben.

Patricia

Ja, dat was echt een geweldige ervaring. En ook dingen gegeten, kokkels en scheermessen. Echt allemaal zeevrachten. Wat ik normaalgesproken echt nooit zou eten. Maar het was echt gewoon allemaal perfect.

Jamie

En de 2e keer inderdaad dat we voor je 50e verjaardag zijn gaan eten bij Beluga in Maastricht zat er ook net een nieuwe chef, als het goed is, in dat restaurant. En ik ben achteraf ook heel blij geweest dat we die dag meteen hebben gepland. Want ja, een paar maanden daarna brak natuurlijk de Cojona Panini uit. (Patricia lacht, de Cojona Panini!) Dus ja, ik ben heel blij dat we dat gewoon eigenlijk heel snel na jouw verjaardag, zo tussen Kerst en oud en nieuw hebben gepland.

Patrica

Maar eigenlijk is best wel hilarisch wat wij doen. Want wij hadden een BOB-arrangement.

Jamie

Oh ja, ja, ja! (Ze lachen). Ja klopt, ja.

Patrica

Nou, we zijn naderhand gaan winkelen maar eh…

Jamie

Ja, wij kunnen allebei niet zo heel goed tegen veel drank. In ieder geval, ik was laatst een keer uit eten en toen had ik een half glas bubbels erbij. Nou ik had de pizza niet meer geproefd, want ik was echt bezopen. Maar inderdaad, we hadden een BOB-arrangement en we waren bij Beluga. En ja, BOB-arrangement houd eigenlijk in dat je nog naar huis zou kunnen rijden. ‘’Ik ben de BOB’’, je neemt een BOB-arrangement. Een beetje in die richting. Alleen we waren natuurlijk in Maastricht, het Bourgondische Zuiden. En nouja, daar waren de glazen eigenlijk nog verder gevuld dan dat je gewoon een normaal glas ergens in het Noorden… - dit is misschien een beetje generaliserend, maar wel naar mijn ervaring. (Jamie lacht) En op een gegeven moment kwamen ze ook bijschenken. En ik zeg zo van: ‘Maar wij hadden toch een BOB-arrangement?’ Ja, ja, maar dit is van het huis. (Jamie lacht) En ik dacht, het is maar goed dat we nog even niet naar huis hoeven te rijden.

Patrica

Ja, in combinatie met de muziek werd ik daar wel heel ontspannen van ja. Dat was ook geweldig!

Jamie

En uhm, ja eigenlijk als een soort van afsluiter heb ik nog een afsluitende vraag. Als er een ding zou zijn dat je zou mogen kiezen dat je zou willen eten op de allermooiste, maar ook allerlaatste dag van je leven, wat zou dat dan zijn?

Patrica

Oh, dat is een moeilijke vraag zeg. Phoe…Op de allermooiste en allerlaatste dag van je leven…

Jamie

Ja, is er misschien een bepaalde plek of…

Patrica

Ja, ik ben er nog nooit geweest en ik heb ook nog nooit gevlogen, maar dat zou dan wel zo’n soort Bounty-strand zijn, met ondergaande zon. En uh, ja dan kom ik toch weer uit op die cocktail of die mocktail en dat was op basis van rozen… Die was zo ontzettend lekker. En waar ik tegelijkertijd aan moet denken is toen mijn broer trouwde, die had een hele mooie bruidstaart. Een champagne taart. Ja, met frambozen. Verse frambozen. En ja, tegelijkertijd denk ik ook aan de gebakjes die ik ooit voor jou heb gekocht volgens mij toen je geslaagd was voor de HAS. Of voor je 18e verjaardag. En dat waren ook champagne-gebakjes. Dus dat gaat het dan worden. Champagne-gebak met een mocktail.

Jamie

Ja. Ik zou er voor tekenen. (Ze lachen)

Patrica

Én ondergaande zon.

Jamie

Okay ja, nou dat lijkt mij wel en mooie… Zo zou ik ook wel willen gaan. (Ze lachen). Ja dat brengt ons meteen aan het einde van deze podcast met mijn allereerste gast. Hartelijk bedankt dat jij dit met mij wilde doen. Dat je erbij was. We hebben het vandaag gehad over wat smaak voor invloed heeft gehad op jouw leven. En ik ben wel benieuwd - dit gaan we bespreken in een volgende aflevering - hoe mijn culinaire opvoeding eigenlijk is geweest. Wat voor effect dat eigenlijk heeft gehad op mijn leven en hoe ik was als klein meisje op het gebied van smaak. Dus ben jij in voor een volgende aflevering?

Patrica

Ik? Ja, lijkt me hartstikke leuk. Ja, daar kan ik wel echt heel veel over vertellen. (Jamie lacht luid) Dat zijn wel de momentjes die mijn leven heel aangenaam hebben gemaakt. Daar ben ik altijd wel heel blij van geworden. En nog trouwens hoor. Ik vind het heel jammer dat je het huis uit bent. Want sindsdien eet ik echt een stuk minder lekker. Saaier. Saaier, in ieder geval saaier! (Jamie lacht)

Jamie

Kijk nou, dat lijkt me een goede teaser voor de volgende aflevering. Bedankt allemaal voor het luisteren. Ik hoop dat jullie er net zo van hebben genoten als dat ik er van heb genoten. En ik hoop ook jij mama?

Patrica

Ja, ik vond het leuk.

Jamie

Nou, zegt het voort. Vertel alsjeblieft je vrienden en familie als je dit een leuke podcast vond. En dan zie ik jullie graag bij de volgende aflevering.

 

Outro

Heb jij de smaak te pakken? Abonneer je dan op deze podcast zodat je geen enkele aflevering hoeft te missen. Volg me op instagram @onceuponataste.podcast of neem een kijkje op www.onceuponataste.com. Heb jij een mooi verhaal die je graag wil delen? Een short story om voor te lezen? Of misschien een interessante vraag of gespreksonderwerp? Laat het me dan weten via info@onceuponataste.com. Tot de volgende keer, bij Once Upon a taste. Een Podcast, die smaakt naar meer.